የሕይወት ዘይቤ ይበልጥ የተረጋጋ እየሆነ እያለ ፣ ዘመናዊ ፋሽን ከአንዱ ጽንፍ ወደ ሌላው እየተጣደፈ ይሄዳል ፡፡ ዘይቤ በእንደዚህ ዓይነቶቹ ነገሮች መወሰን ይጀምራል እናም በቅርብ ጊዜ ውስጥ ምን እንደሚጠብቀን ለመተንበይ የማይቻል ይሆናል ፡፡ የዛሬዎቹ የእግረኛ መንገዶች እና ፈጣሪያቸው በቅጥ ወደ አዲስ ግኝቶች ሊያነሳሳቸው የሚችል ጊዜያዊ አዝማሚያ ለመፈለግ ይጣደፋሉ ፡፡ በተመሳሳይ ጊዜ ፣ ለረዥም ጊዜ ከፍተኛ ደረጃ ላይ ያልነበሩት የፋሽን አመለካከቶች ወደ ጎን ይጣላሉ ፣ ከዚያ ከብዙ ባሕል ጋር ይደባለቃሉ ፣ አሰልቺ ይሆናሉ እና ባለፈው ዓመት አዝማሚያዎች ላይ ብቻቸውን ይሞታሉ ፡፡ ለተጠቃሚነት ያለው ፍላጎት የፋሽን ተቀባዮች ላልተረጋጋ ሁኔታ አመክንዮአዊ ምላሽ ነው ፡፡ ኖርመርኮር እና መሰሎቹ ሌሎች የ Tumblr ምግብን ለመመልከት አልፎ አልፎ ብቅ ማለት ብቅ ማለት የአንድ አዝማሚያ በጣም አስገራሚ ክስተቶች ናቸው። ነገር ግን ፋሽን ከሥሩ ለመነጠል የፈጣሪዎች ፍላጎት የቱንም ያህል ጠንካራ ቢሆን ፣ ለሠላሳ ዓመታት በፋሽኑ እና በቅጡ ላይ ወሳኝ ተጽዕኖ ያሳደረ አንድ የሕይወት መስክ አለ ፡፡
ባለፈው ክፍለ ዘመን በ 60 ዎቹ እና በ 70 ዎቹ ውስጥ ፋሽን እጅግ በጣም በጣም ትንሽ የሰዎች ንብርብር ነበር ፡፡ አልባሳት የተፈጠሩ የቅንጦት እና ሀብትን ለማሳየት ሲሆን ሁሉም ውበቶች ከላይ እስከ ታች ታዝዘዋል ፡፡ ይህ ሁሉ ወደ ኃይለኛ የተቃውሞ እንቅስቃሴ እንዲመራ ምክንያት ሆኗል ፣ በተለይም በ 1970 ዎቹ በዩኬ ውስጥ በፓንክ አብዮት ውስጥ የተገለጠ እና የሀብታሞችን እና የታዋቂዎችን ልብስ የማይመስል ልዩ ፋሽን ተፈጠረ ፡፡
እንደ ቪቪዬን ዌስትዉድ ፣ ማልኮም ማክላን እና ዛንድራ ሮድስ ባሉ አኃዞች አማካይነት ጥሩ አለባበሱ ዓለም አልባሳት የተቃውሞ መንገድ ሊሆን እንደሚችል ለመጀመሪያ ጊዜ ተገነዘበ ፡፡ ፒኖች ፣ የተቀደዱ ጂንስ እና ሌሎች የፓንክ ባህሪዎች ከሰፈሮች ወደ መንደሮች መሄጃ ተዛውረው እስከዛሬ ድረስ እዚያው ይገኛሉ ፡፡ በ 1990 ዎቹ ተመሳሳይ ነገር ተከስቷል ፣ እንደ ኦሲስ እና ዘ ስቶን ሮዝ ያሉ የአድናቂዎች ንቅናቄዎች እና ቡድኖች እንደ “ፓርሲስ እና ጃኬቶች” ያሉ የስፖርት እና ባህላዊ ስራዎችን ያልተለመዱ ባህላዊ ድብልቅ ነገሮችን "ቴሬስ ተራ" የሚል አዝማሚያ ሲፈጥሩ ፡
ይህ ሁሉ ከላይኛው በታች ያለው ተጽዕኖ ፣ በሀውት ኮት ዓለም ላይ ያለው የሥራ ባህል ውጤት ነው ፣ እናም ይህ ሂደት እስከ ዛሬ ድረስ ይቀጥላል። ከጁንያ ዋታናቤ ጀምሮ ከ patchwork ጌጣጌጥ እስከ ሴንት ሎራን እስከ ግላም ሮክ ሙከራ ፣ ንድፍ አውጪዎች ከወሲብ ሽጉጦች ጋር በተዛመደ በተረጋገጠ ገጽታ ላይ ይተማመናሉ ፡፡
ስለሆነም በሃያኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ የተከሰተው ኢኮኖሚያዊ ችግር እና በተስፋፋው አከባቢ ውስጥ ተፈጥሮ የነበረው አለመረጋጋት ለዘለቄታው የፋሽን ዓለምን ቀይሮ እንግዳ የሆነ የቅንጦት እና የመጀመሪያ ቅለት ኮክቴል ያደርገዋል ፡፡
ግን ለተነሳሽነት በዚህ ፍለጋ እውነተኛ ማህበራዊ አንድምታ አይፈልጉ ፡፡ ከቅርብ ዓመታት ወዲህ ምን ያህል ፓንኮች እና የቆዳ ጭንቅላት በጎዳናዎች ላይ እንደታዩ ከግምት ውስጥ በማስገባት ይህ በግልጽ የተቀመጠ የአሠራር ህጎች ያሉት በጥብቅ የተረጋገጠ ፋሽን ተደርጎ መታየት አለበት ፡፡ እያንዳንዱ ሞሃውክ የርዕዮተ ዓለም ፓንክ አባል እንዳልሆነ ሁሉ የቦንብ ፍንዳታ ጃኬት ለብሶ የናዚ አመለካከቶችን አይጋራም ፡፡
በተመሳሳይ ጊዜ ፣ በጣም ረቂቅ የሆነ የባህል አመዳደብ አለ ፣ ይህም በባህላዊ ባህላዊ ግንኙነት ላይ ጥገኛ ያልሆነ ፣ ግን የመጀመሪያውን ምንጭ የቅጡ ትክክለኛነት ይይዛል ፡፡ ውድ የትራክተርስ ፣ የኋላ እስፖርት ጫማዎች ፣ ለ 90 ዎቹ ናፍቆት - ይህ ምናልባት በታሪክ ውስጥ ለሠራተኛ-መደብ ባህል ትልቅ ድንቁርና ናፍቆት ነው ፡፡
እንደ ‹MOSCHINO› ፣ “Armani” እና “Versace” ያሉ ከፍተኛ የፋሽን ብራንዶች ከኒኬ ፣ ከሬቦክ ፣ ፍሬድ ፔሪ እና ሻምፒዮን በመሳሰሉ መደበኛ የስፖርት ልብሶች ላይ መቀላቀል ለአስርተ ዓመታት የሂፕ-ሆፕ ባህልን ጨምሮ በብዙ የዓለም ክፍሎች ታይቷል ፡፡ የብሪታንያ ቻቭስ ባህል እንደ ጎሻ ሩቢንስኪ ያሉ የቤት ውስጥ ዲዛይነሮች እንኳን የሚጠቀሙትን የሚታወቅ ምስል በመፍጠር ይህንን የኤሌክትሮኒክነት ደረጃ ላይ ደርሰዋል ፡፡
የመኖሪያ ሰፈሮች ባህል ፋሽንን ይፈጥራል እናም ማንም ሊክደው አይችልም ፡፡የቅርብ ጊዜው ታሪክ ከበርበሬ ምርት ጋር ለሀብታሞች ልብሶችን ማምረት የሚለው ፅንሰ-ሀሳብ የማይጣጣም መሆኑን ያሳያል - አብዛኛው የአገሪቱ ህዝብ የማይታየውን የገንዘብ ሁኔታ ውስጥ እያለ ሁሉንም መልካቸውን ይዞ ስለ ማህበራዊ ሁኔታ የሚጮህ እንደዚህ ያሉ ልብሶችን መልበስ አይፈልግም ፡፡ በመጨረሻም አዲሶቹ ንድፍ አውጪዎች የምርት ስሙን ከችግር ለማምጣት ችለዋል ፣ ግን እሱ ሌሎች ታዋቂ ምርቶችን በጣም አመላካች ሆነ ፡፡
እያንዳንዱ ዋና የፋሽን ቤት ማለት ይቻላል የራሱ የሆነ የአጫዋች መስመሮችን (ሰፋፊዎቹን የመግቢያ የጅምላ ገበያ ምርቶች ሙሉ በሙሉ ይመሳሰላል) የራሱ ምርትን አስፋፍቷል ፣ ይህ ማለት ፋሽን በሠራተኛ መደብ ላይ ሆነ ማለት ነው ፡፡ ልዩ ሂደቶች በቀድሞ የወንዶች ፋሽን ውስጥ እንኳን ሊታዩ ይችላሉ ፣ የአየር ኤር ዮርዳኖስ የስፖርት ጫማዎች በተለመደው ክላሲክ መደበኛ ሆነዋል ፡፡
ግን ለዚህ ለውጥ ምን ምክንያት ሆነ? ፋሽን ከታች እስከ ላይ ለምን ተኮር ነው? በአንድ በኩል ፣ የፋሽን አዝማሚያዎች እጥረት በሚኖርበት የሥራ ባህል ውስጥ ሁል ጊዜም ትክክለኛነት አንድ አካል አለ ፡፡ በቀጥታ ከመንገድ ላይ በቀጥታ የተገኘው በተማሩ የፋሽን ዲዛይነሮች አእምሮ ውስጥ ከብስለት ይልቅ ሁል ጊዜ ቅን ይመስላል ፡፡ ግን ከሁሉም በታች የበለጠ ጥልቅ የሆነ የባህላዊ ትርጓሜ ያለው አንድ መጥፎ ነገር አለ። ቀደም ሲል የብዙሃን ፋሽን በሀብታም ሰው ልብስ ውስጥ የደሃ ሰው አለባበስ ቢሆን ኖሮ ዛሬ ሁሉም ነገር በትክክል ተቃራኒ ነው ፡፡
በእውነቱ ፣ በከፍተኛ ፋሽን የጎዳና ላይ ባህል ፍንዳታ በቀለለ እና በርካሽ የሀብታሞች ማሽኮርመም ዓይነት ነው ፡፡ የፋሽን ኢንዱስትሪ ለዝቅተኛነት አይጣርም ፣ ግን በቀላሉ ቅርፅ ይይዛል ፣ በአዲሱ ይዘት ይሞላል። ስለዚህ ፣ ከታዋቂ ንድፍ አውጪ አንድ ተራ ቆብ ድንቅ ገንዘብ ሊያስወጣ ይችላል ፣ ግን ይህ የአልባሳት ቁራጭ ምንም እንኳን ቀላል ቢመስልም በእውነቱ በዚያ መንገድ አለመሆኑን ዕውቀት ላላቸው ሰዎች ያነባል ፡፡ የውጭ ቆንጆነትን አለመቀበል ልዩ ፍጆታ አለመቀበልን አያመለክትም ፣ ግን በጅምላ ዘይቤ አብነቶች ውስጥ ተመስጥሯል። በፋሽኑ በረከት ከሶስት ቁራጭ ልብስ እና ከሩጫ ስኒከር ጋር የተጣጣመ ውድ የሱፍ ካፖርት በመጨረሻ እንደ ቄንጠኛ መንካት ተደርጎ ሊወሰድ ይችላል ፡፡
በእርግጥ እኛ አጠቃላይ የፋሽን አከባቢን ትንሽ ክፍል ብቻ ነካነው ፣ እናም የፋሽን ኢንዱስትሪው ቁጭ ብሎ የሰራተኛው ክፍል ሊመረምሩ ፣ ሊሰርቁ እና ሊረዱ የሚችሉ ሀሳቦችን እስኪያመጣ ድረስ ዝም ብሎ እንደሚጠብቅ መገመት አስቂኝ ነው ፡፡ የተመደቡ ይህ እቅድ ማንም ሰው ዘይቤን መፍጠር ከቻለ በኋላ ከእንግዲህ አይሠራም ፣ እና በሰዎች እና በፈጣሪ መካከል ያለው ርቀት ወደ ሁለት ጠቅታዎች ተቀንሷል።
