ባልተረጋገጠ ጊዜ በመንፈሳዊነት መጽናናትን እንፈልጋለን ፡፡ የኦርቶዶክስ ክርስቲያኖች ይህንን በደንብ ተረድተዋል ፣ ስለሆነም አዶዎች መጸለይ እንዲችሉ ሁልጊዜ በቤታቸው ውስጥ ግድግዳ ላይ ይሰቀላሉ። ሲጸልዩ ወደ ምስራቅ እንዲመለከቱ አንዳንዶች ያዘጋጃቸዋል ፡፡ ለእውነተኛ ኦርቶዶክስ ፣ አዶዎች እንደ ምዕራባዊ አውሮፓ ሁሉ ከፍተኛ ወጪ በመሆናቸው ከሃይማኖታዊ ነገር ምድብ ወደ ቀላል የቤት ማስጌጫ የሚሸጋገሩ እንደ ጌጣጌጥ አካላት ብቻ አይደሉም ፡፡
ይህንን ለማሳመን በሞስኮ በሚገኘው ታዋቂው የኢዝሜሎቭስኪ ገበያ ውስጥ ለመንሸራተት በማንኛውም ቅዳሜ ወይም እሁድ ጠዋት በቂ ነው ፣ በተለመደው ሁኔታ ውስጥ ቱሪስቶች ከእነሱ ጋር እንደ መታሰቢያ ይዘው እንዲወሰዱ በእጃቸው የተቀቡ አዶዎችን ይደራደራሉ ፡፡ ብዙ የአካባቢው ሰዎች ተመሳሳይ የቅዱሳንን ምስሎች በአክብሮት ይገዛሉ ፡፡
በአዶዎች እና በሃይማኖታዊ ሥዕሎች መካከል ያለው ዋነኛው ልዩነት የቀድሞው ምንም እንኳን የጥበብ ሥራዎች ቢሆኑም በተመሳሳይ ጊዜ ለአማኙ የተቀደሰ ነገር ናቸው ፡፡ ኦርቶዶክስ አዶዎች ጸሎትን ለማመቻቸት ልዩ ኃይል እንዳላቸው ያምናሉ ፣ ማለትም ፣ እነሱ ለማሰላሰል የጥበብ ነገር ብቻ አይደሉም ፡፡ የኦርቶዶክስ እምነት ተከታዮች የአዶዎች ኃይል በተቀደሰ ምስል ውስጥ ይገኛል ብለው ያምናሉ ፣ በዚያም ቅዱስ ራሱ ይገኛል ፡፡ ለአዶው በረከት ይህ ይቻላል ፡፡ በሚቀደስበት ጊዜ በላዩ ላይ በተገለጸው በቅዱሱ እና በፊቱ መካከል ግንኙነት ይፈጠራል ፡፡ በሌላ አገላለጽ የተቀደሰው አዶ በራሱ ቀድሞውኑ ተዓምርን ይይዛል ፡፡
ተአምራዊ ነገር
የመጀመሪያዎቹ አዶዎች በጥንቷ ግብፅ ውስጥ በሄለናዊነት ዘመን አስቂኝ ሥዕሎች መልክ እንደተሳሉ ይታመናል ፡፡ የሄለናዊ (ጥንታዊ ጥንታዊ) ሥነ-ጥበቦችን እና አንዳንድ የምስራቃዊ ልምዶችን የወሰደው ቤዛንቲየም የክርስቲያን አዶ ሥዕል መገኛ ሆነ ፡፡ ከዘመናዊ ቱርክ ግዛት ጀምሮ የአዶ ሥዕል ጥበብ ወደ ባልካን ሀገሮች ተዛመተ ፣ ከዚያም ወደ ዘመናዊው ሩሲያ ግዛት ተሰራጭቶ በ 15 ኛው መቶ ክፍለ ዘመን ይህ ዓይነቱ ሥነ ጥበብ በሞስኮ እና ኖቭጎሮድ ከፍተኛ ተወዳጅነትን አግኝቷል ፡፡
የጥንታዊቷ ሩሲያ በጣም የታወቁ ሰዓሊዎች ቴዎፋኔስ ግሪክ እና አንድሬ ሩቤቭ ነበሩ ፡፡ የእነሱ ሥራዎች የሩሲያ የመካከለኛው ዘመን ሥነ ጥበብ ከፍተኛ ደረጃ ተደርገው የሚወሰዱ ሲሆን በሞስኮ ውስጥ ከሚገኙት ታዋቂው ትሬቲያኮቭ ጋለሪ በጣም ዋጋ ካላቸው ዕቃዎች መካከል ይመደባሉ ፡፡ በዚያን ጊዜም ቢሆን የእነዚህ የአዶ ሥዕሎች ስሞች ተጠብቀው መቆየታቸው አስገራሚ ነው። በምዕራብ አውሮፓ ውስጥ ስነ-ጥበቡ ለረጅም ጊዜ የማይታወቅ ሆኖ የቆየ ሲሆን የህዳሴው ብቻ የአርቲስቱን ምስል እንደገና ማመላከት አመጣ ፡፡ አርቲስቶች በጣሊያን እና በፈረንሳይ በሕዳሴ ጊዜ ብቻ የሃይማኖታዊ ሥራዎቻቸውን በትክክል መፈረም የጀመሩት ከዚያ በኋላ በምዕራብ አውሮፓ የዓለማዊ ሥዕል ታየ ፣ ለዚህም የአርቲስቱ ስም መሠረታዊ ጠቀሜታ ነበረው ፡፡
በ 18 ኛው ክፍለ ዘመን አዶው በምዕራባዊያን ልማዶች እና ህይወትን እንደ ሚያሳየው ተጨባጭ ስዕል በሚወደው በ Tsar Peter I የግዛት ዘመን ወደ መበስበስ ወደቀ ፡፡ ነገር ግን የንጉሠ ነገሥቱ አቋም ቢኖርም ፣ የአዶ ሥዕል ወግ በሩሲያ ውስጥ በጣም ሥር የሰደደ ከመሆኑ የተነሳ አንፀባራቂ እና የ 19 ኛው መቶ ክፍለ ዘመን ብቻ ሳይሆን የትኛውም ሃይማኖት በሚሰደድበት ጊዜ የሶቪዬት ዘመን ጭምር ተረፈ ፡፡
በሩሲያ ውስጥ የሳይንስ እና የሃይማኖት ደደብ ተቃውሞ በሃያኛው ክፍለ ዘመን መጨረሻ ላይ ብቻ ተዳክሟል ፡፡ ግን የአዶ ሥዕል እስከዚህ ጊዜ ድረስ ለመኖር ችሏል ፣ ይህም እንደገና እንዲያንሰራራ ዕድል ሰጠው ፡፡ እስከ 20 ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ድረስ በሩሲያ ውስጥ በሕይወት በተረፉት ጥቂት ገዳማት ውስጥ የዚህ ባህል ቀጣይነት በብዙ መልኩ የአዶ ሥዕል በሕይወት ተር survivedል ፡፡ እና ዛሬ ብዙ የምስራቅ አውሮፓ ህዝቦች በሩሲያ አዶዎች ውስጥ የዓለምን የጥበብ እይታ አማራጭ መንገድ አድርገው ያገኙታል ፡፡
ምስጢራዊ ሥነ ጥበብ
ወደ ኦርቶዶክስ ቤተክርስቲያን መግባት በእውነቱ ልዩ ተሞክሮ ነው ፡፡ውስጡ ውስጠኛው ክፍል በግድግዳዎቹ ላይ በተንጠለጠሉ ወይም ኢኮኖስታስ በሚሠሩ ሥዕሎች እና ስፍር ቁጥር በሌላቸው አዶዎች የተጌጠ ነው - የቤተመቅደሱን ዋና ክፍል ከመሠዊያው የሚለይ ትልቅ ክፍልፍል ፡፡ እንደ ምዕራባዊያን አብያተ ክርስቲያናት ያሉ ሐውልቶችና ቅርጻ ቅርጾች በኦርቶዶክስ አብያተ ክርስቲያናት ውስጥ የማይገኙ ወይም በጣም ጥቂት ናቸው ፡፡ ለምእመናን ምንም አግዳሚ ወንበሮች ወይም ወንበሮች አልተቀመጡም ፣ በጠቅላላው አገልግሎት ላይ ይቆማሉ - ካህናት ፣ መዘምራን እና አንዳንድ ጊዜ ምዕመናን አንድ ላይ የሚዘምሩበት አንድ ዓይነት ክብረ በዓል ፡፡ “ኦርቶዶክስ” የሚለው ቃል ከ “ኦርቶ” ፣ “ሬክኦ” እና “ዶክሳ” ሲሆን ትርጉሙም “ትክክለኛ ክብረ በዓል” ማለት ነው ፡፡
በአዶዎቹ ላይ የምስሎቹ ግልጽነት እና በአንጻራዊ ሁኔታ አዳዲስ አዶዎች ቢኖሩም እንኳ የተቀቡት ፊቶች ያረጁ መስለው - ይህ ሁሉ በዚህ ሥነ-ጥበብ ተምሳሌት ተብራርቷል ፡፡ በኦርቶዶክስ ቤተክርስቲያን ውስጥ የሚገኙት ምስሎች ተጨባጭ አይደሉም ፣ እነሱ ተስማሚ ዓለምን ያመለክታሉ ፡፡ በአፈ ታሪክ መሠረት ፣ እግዚአብሔር በክርስቶስ አምሳል የሰውን መልክ ካልወሰደ በመጽሐፍ ቅዱስ መሠረት አዶን ለመሳል የማይቻል ነበር ፡፡ ሰዎችን ማንፀባረቅን የሚከለክለው የቀድሞው የአይሁድ ባህልም ጣልቃ ገባ ፡፡ እስከ ሰባተኛው ክፍለዘመን ድረስ ፣ እስከ 7 ኛው ክፍለዘመን ድረስ ፣ የእግዚአብሔር ልጅ በምሳሌያዊ ሁኔታ ብቻ ሊወከል የሚችለው በበግ መልክ ነው ፡፡
በኋላም በምእራባዊያን እና በምስራቅ (ኦርቶዶክስ) አብያተ ክርስቲያናት መካከል ታላቅ ክፍፍል በማድረግ ሥነ-መለኮታዊ ክርክሮች ተጠናቀቁ ፡፡ አዶው እንደ ኦርቶዶክስ ቁልፍ መለያ ተስተካክሏል።
የጥበብ አዝማሚያዎች
አዶዎቹ ብዙውን ጊዜ የኢየሱስን ገጽታ ያመለክታሉ ፣ እናም ይህ ምስል በአዳኙ ሕይወት ወቅት በተቀረጹ ምስሎች ተመስጧዊ ነው-ለምሳሌ ፣ የኢየሱስ ምስል ፣ በተፈወሰው ፣ በለምጽ ተሠቃይቶ በነበረው ንጉሥ አግባር መመሪያዎች ላይ በተፃፈው የኢየሱስ ምስል ፡፡ ወይም በእጅ ያልተሠራው ዝነኛ አዳኝ - ቬሮኒካ በተባለች አማኝ ሴት ራስ መሸፈኛ ላይ የክርስቶስ ፊት አሻራ። በአፈ ታሪክ መሠረት ክርስቶስ ወደ ቀራንዮ በሚወስደው መንገድ ላይ ይህን የእጅ ልብስ ወደ ፊቱ ሲያመጣ ይህን ምስል ትቶታል ፡፡ ይህ እምነት ለአዶ ሥዕሎች በጣም አስፈላጊ ነበር-ክርስቶስ የእርሱን ምስል ትቶልን ከሄደ ታዲያ በዚህ መንገድ ወደ እርሱ ለመቅረብ እንድንችል ሰዓሊው ለመኮረጅ ሊሞክር ይችላል።
በአዶ ሥዕል ውስጥ ሌላ ባህላዊ ጭብጥ የእግዚአብሔር እናት ነው - በማህፀኗ ውስጥ እግዚአብሔርን ታገሠች ታላቅ እና ደግ ሴት ፡፡ በአፈ ታሪክ መሠረት ፣ ከምፅአት ሴት በተወለደ ፅንስ በኩል የእግዚአብሔር መወለድ ከላይ ምልክት ፣ የሰማይ ሁሉ ጸጋ ለሰው ልጆች ሁሉ ሆነ ፡፡ እናም ስለዚህ በአዶ ሥዕል ውስጥ ሌላ ገጽታ ነው። እንዲህ ዓይነቱን የመጀመሪያ አዶ የተጻፈው ከአራቱ ወንጌላውያን አንዱ በሆነው በቅዱስ ሉቃስ ነው ፣ ማለትም የአዲስ ኪዳን መጻሕፍት ደራሲያን እና የክርስቶስ የግል ደቀ መዛሙርት ናቸው ፡፡ ከድንግል ማርያም ጋር በግል በመተዋወቁ የሕይወቷን የሕይወት ምስል ትቶልናል ፡፡
አዶን እንዴት እንደሚጽፉ
አንድ አዶን መቀባቱ አስፈሪ ሂደት ሊመስል ይችላል ፣ ነገር ግን በባርሴሎና ውስጥ በአራጎን ጎዳና ላይ የሚገኘው እንደ እጅግ የቅዱስ ቴዎቶኮስ ምልጃ ቤተክርስቲያን ያሉ የኦርቶዶክስ አብያተ ክርስቲያናት ብዙውን ጊዜ የአዶ ሥዕል ትምህርቶችን ያካሂዳሉ ፡፡ አዶን ለመሥራት የመጀመሪያው እርምጃ በላዩ ላይ በተተገበሩ ሌቫካዎች የእንጨት ጣውላ ማዘጋጀት ነው ፡፡ ሌቭካስ ከኖራ የሚዘጋጅ ልዩ ነጭ አፈር ነው ፣ በዱቄት ውስጥ ተደምስሶ ከ “ሙጫ” ጋር ይደባለቃል ፣ በተለይም ከተፈጥሮ (ከእንስሳት ወይም ከአትክልት) አካላት የተሠራ ነው ፡፡
ከዚያ ቀለም (ቴምራራ) ተዘጋጅቶ ሌቫካስ ተብሎ በሚጠራው በዚህ ልዩ ፕሪመር ላይ ይተገበራል ፡፡ በተመሳሳይ ጊዜ ህጎች ይከበራሉ-ፊቶች ሁል ጊዜ በጣም ቀጭን ፣ ረዥም አፍንጫ አላቸው ፣ ጆሮዎች ሁል ጊዜም ከጭንቅላቱ ጋር በጥብቅ ይጣጣማሉ ፣ ይህም በውስጣችን ያለውን የእግዚአብሔርን ድምፅ መስማት አስፈላጊ መሆኑን ያሳያል ፡፡ ዓይኖቹ ሁል ጊዜ ትልቅ እና ጥልቅ ናቸው ፡፡
የአዶ ሥዕል በጥንታዊ ቅብ ሥዕል እና በ avant-garde መካከል የሚገኝ ቦታ ነው ፣ ምክንያቱም ኦርቶዶክስ በሕዳሴው ውስጥ የተቋቋሙትን የአመለካከት ህጎች በቀጥታ ወደ ስዕሉ ከሚያስገባን ቀጥተኛ እይታ ጋር አይጠቀምም ፡፡ በምትኩ ፣ አዶዎች በተቃራኒው አመለካከትን ይጠቀማሉ ፣ ማለትም ፣ ሁሉም መስመሮች የሚመሩት ወደ አዶው አድማስ ሳይሆን ወደሚመለከተው ሰው ነው ፡፡ ሀሳቡ ተመልካቹ እራሱ የአዶው አካል ነው እናም እሱን ከማየት ይልቅ በውስጡ “ይኖራል”። እንደ የምስሉ አካል እኛ እራሳችንን በሌላ ዓለም ውስጥ የምናገኝ ይመስላል - ለምሳሌ ፣ በገነት ውስጥ ፡፡ስለዚህ ፣ አዶው ጥላዎችን በጭራሽ አይገልፅም ፣ ምክንያቱም መለኮታዊው ብርሃን የሚመጣው ከምስሉ ውስጥ ፣ ከኤድን ስለሆነ። ይህንን ለማስመሰል መለኮታዊ ብርሃን እና ዘላለማዊነትን የሚያመለክቱ ወርቅና ሰማያዊ ጥቅም ላይ ይውላሉ ፡፡
