እያንዳንዱ ሱልጣን ወይም ሸህዛዴ ስለ ሴት ውበት የራሳቸው ሀሳቦች ስለነበሯቸው ግምት ውስጥ ማስገባት ተገቢ ነው ፡፡ ግን በአጠቃላይ በዚያ ዘመን ጣዕሞች ብዙም አልተለያዩም ፡፡
1. ብዙውን ጊዜ እንደ ፍሪዳ ካህሎ ያሉ ወፍራም የተዋሃዱ ቅንድብ ያላቸው ልጃገረዶች ወደ ሀረም ተመልምለው ነበር ፡፡ እንደነዚህ ያሉት ልጃገረዶች በጣም አምላኪዎች እንደሆኑ ይታመን ነበር ፡፡ ለነገሩ ቁርአን የፊት ፀጉርን መቀማትን ከልክሏል ፡፡ ግን በተመሳሳይ ጊዜ የስላቭ መልክ ያላቸው ልጃገረዶች ተወዳጅ ነበሩ ፡፡ ግን ወፍራም ጥቁር ቅንድብ ለእነሱ የተለመዱ አይደሉም ፡፡
2. በተከታታይ ውስጥ በደማቅ ቀለም የተቀቡ ጥቂት ልጃገረዶች አሉ ፡፡ ግን በእውነቱ ሁሉም ቁባቶቹ በተቻለ መጠን ዓይኖቻቸውን በተቻለ መጠን በብሩህ ቀለም ቀቡ ፡፡ የምስራቃዊያን ልጃገረዶች የበለፀጉ የዓይን ብሌሽ ቀለሞችን እና ጥቁር የዓይን ቆጣቢን የተጠቀሙባቸውን የቴሌቪዥን ተከታታዮች “ክሎኔን” ያስታውሱ ፡፡ ምክንያቱም ብዙውን ጊዜ ቡርቃ ይለብሱ ነበር ፡፡ በ ‹ዕጹብ ድንቅ ዘመን› ባህላዊ ሥዕል ለቆንጆ ሥዕል ሲባል ተለውጧል ፡፡
3. ሰውነት ለስላሳ መሆን ነበረበት ፣ እናም ለዚህም ልጃገረዶቹ እንደ ዘመናዊ shugaring የሆነ ነገር አደረጉ ፡፡
4. በእርግጥ እያንዳንዱ ሱልጣን የተለያዩ ቅርጾች ያላቸውን ሴት ልጆች ይወዳል ፡፡ ለምሳሌ ፣ ኢብራሂም በታሪክ ውስጥ የበላይ ከሆኑት መካከል አንዱ ሴቶችን የሚያወድሱ ቅርጾች አሏቸው ፡፡ ግን እንደ ፊሩዝ ያሉ እንደዚህ ያሉ ቀጫጭን ልጃገረዶችን የሚወዱ ጥቂት ሰዎች ነበሩ ፡፡ እንዲህ ዓይነቱ ስቃይ እንደ ህመም ይቆጠር ነበር ፡፡
5. ነጭ ቆዳ ፋሽን ነበር ፣ ስለሆነም ቁባቶቹ ነጭን በንቃት ይጠቀማሉ ፡፡
6. ከፍ ያለ ዳሌ ላላቸው ልጃገረዶች ምርጫ ተሰጥቷል ፡፡ ያኔ አሁንም ለምለም ጥራዞች ለመውለድ ቀላል ያደርጉታል የሚል እምነት ነበራቸው ፡፡
