በመካከለኛው ዘመን አውሮፓ ውስጥ የቤተክርስቲያን ቀኖናዎች በቀጥታ የመንግስት ጉዳዮችን ብቻ ሳይሆን የቤተሰብን ሕይወት ፣ የግል ሕይወት እና አልፎ ተርፎም ፋሽንን የሚነኩበት ዘመን ነው ፡፡ የካቶሊክ ቤተ ክርስቲያን ሁሉንም የሰውነት ነገሮች ኃጢአተኛ እንደሆኑ ታወጀች ፣ እና ስለሆነም ፣ አሳፋሪ ፣ በትክክል ከተደበቁ እና ከሚታዩ ዓይኖች መደበቅ ያለበት። መንፈሳዊነት ከአሁን በኋላ ከአካል-ያልሆነ እና ከተሟላ ሥነ-ምግባር ጋር እኩል ነበር። የሴቶች ጡት ፣ እንደ ፈተናዎች እና መጥፎ ነገሮች ምልክት በጥንቃቄ መደበቅ አለባቸው ፡፡ እና አነስ ባለ ቁጥር የተሻለ ነው ፡፡
በ 12 ኛው ክፍለ ዘመን የጣሊያን ሥራ ፣ የሦስት ሴት ልጆች አስቂኝ ፣ የመካከለኛው ዘመን ጣዕሞችን እና ፍላጎቶችን በግልፅ የሚያሳዩ ቃላት አሉ-
“ሴት ልጆች ብዙውን ጊዜ ጡትዎን በፋሻ ያጥላሉ ፣ ምክንያቱም ለሰው ዓይኖች ሙሉ ጡቶች ቆንጆ አይደሉም ፡፡ ግን በፊቴ የታየችው ልጃገረድ ማሰሪያ አያስፈልጋትም ነበር - ጡቶ breasts በመጠነኛ ሙላቱ ትንሽ ነበሩ ፡፡
ከእነዚህ መስመሮች በግልፅ እንደሚታየው በተፈጥሮው ጠመዝማዛ የነበሩት እንኳን ጡቶች ወደ መደበኛው መጠን እንዳያድጉ የተቻላቸውን ሁሉ አድርገዋል ፡፡ የላይኛውን የሰውነት አካል በፋሻ ማሰር አንዲት ሴት መከናወን የነበረባት አረመኔያዊ ሥነ ሥርዓቶች አይደሉም ፡፡
ልብሱ ራሱ ቦዲው በጥብቅ ተጣብቆ በሰውነት ውስጥ በጣም ተጣባቂ በሆነ መልኩ ተዘጋጅቷል ፡፡ በኋላ አንድ ልዩ ኮርሴት ታየ - በጥብቅ የተሳሰረ ቦይስ ፣ ይህም የእጢ እጢው ህብረ ህዋስ በመደበኛነት እንዲፈጠር አይፈቅድም ፡፡
ስለ ሴት ጡት የሚደረግ ማንኛውም ሥዕላዊ መግለጫ የዱር እና የኃጢአተኛ እንደሆነ ታወቀ ፡፡ በዚህ መንገድ ሊገለሉ የሚችሉት አስጸያፊ ጠንቋዮች ብቻ ናቸው ፡፡ ደረታቸው ደነዘዘ ፣ አስጸያፊ ነበር ፡፡ ወደ የእግዚአብሔር እናት እና ወደ መካከለኛው ዘመን የሕፃን ክርስቶስ ምስሎች ከዞሩ በእነዚያ ብርቅዬ ሥዕሎ breasts ውስጥ ጡቶ are እርቃናቸውን የጡት ወተት እጢ አንድ ፍንጭ ብቻ እንዳለ ማየት ይችላሉ ፡፡
በጣሊያናዊው ምሁር እና በመካከለኛው ዘመን የውበት ውበት ባለሙያ ኡምቤርቶ ኢኮ ከተጻፈው “የሮዝ ስም” ከሚለው ልብ ወለድ የተወሰደ ጽሑፍ እነሆ!
“እሱ ከፍ ያለ እና በጥብቅ በተሸፈነ ቦይፍ በተጣበበ የ Ever-ድንግል ትንንሽ ጡቶች ላይ ጠቆመ ፣ የሕፃኑን እጆች የሚጫወቱትን ክሮች ፡፡ ተመሳሳይ የጡት ጫፎች ቆንጆዎች ናቸው ፣ ብዙም የማይጣበቁ ፣ የተሞሉ ፣ በመጠነኛ የመለጠጥ ችሎታ ያላቸው ፣ ግን በድፍረት አይወዛወዙም ፣ ግን በጭንቅ ይነሳሉ ፣ ከፍ ብለዋል ፣ ግን አልተጨመቁም ፡፡
እና በፔትራክ ስራዎች ውስጥ እንኳን የመካከለኛውን ዘመን “የፋሽን አዝማሚያዎች” ማግኘት ይችላሉ-“እነሱ እንደ ፖም ትንሽ ፣ ነጭ ፣ ክብ ፣ ጠንካራ” መሆን አለባቸው ፡፡
ከቦርዶች እና ፋሻዎች በተጨማሪ የጡት እጢን መጠን ለመቀነስ የበለጠ አረመኔያዊ ዘዴዎች እንኳን ጥቅም ላይ ውለዋል ፡፡ በተለይም በስፔን ውስጥ የተለመዱ ነበሩ ፣ እስከ 17 ኛው ክፍለዘመን አጋማሽ ድረስ በካቶሊክ ቤተክርስቲያን ጠንካራ ተጽዕኖ ሥር ነች ፡፡ እዚህ በጣም ትንሽ ልጃገረዶች የጡታቸውን እድገት ለማስቆም በከባድ የእርሳስ ሰሌዳዎች በደረታቸው ላይ ተጭነዋል ፡፡ አንገቱ ከአንድ ባለብዙ ባለብዙ ባለ ሽፋን አንገት ጀርባ መደበቅ ነበረበት።
እውነት ነው ፣ በሌሎች ሀገሮች ፣ ከመጀመሪያው እስከ 15 ኛው ክፍለዘመን አጋማሽ የህዳሴ ዘመን ይጀምራል ፣ እና ደረቱ የህዳሴ ምልክት ፣ ህይወት ፣ ህይወት ያለው እና ተፈጥሮአዊ የሆነ ሁሉ በፍጥነት እራሱን ማሳየት ይጀምራል ፡፡
