የሴቶች ውበት ደረጃዎች ከ 15 ኛው እስከ 20 ኛው ክፍለ ዘመን እንዴት እንደተለወጡ

2024 ደራሲ ደራሲ: | . ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2024-01-10 03:12

በመካከለኛው ዘመን ቆንጆ መሆን ማለት ምን ማለት ነው? የሩቤንስ ሥዕሎች እና የወቅቱ የመደመር መጠን ሞዴሎች ምን ተመሳሳይ ናቸው? በሰው ልጅ ታሪክ ውስጥ ሴቶች ድርሻቸውን በውበት ላይ ሳይሆን በነፃነት ላይ ያደረጉት በየትኛው ወቅት ላይ ነው? የጥበብ ሃያሲ ፣ የ ‹op_pop_art ›የታዋቂ ጥበብ ጥበብ ት / ቤት መስራች እና በፍቅር መውደቅ በኪነ-ጥበብ ከ Rembrandt እስከ አንዲ ዋርሆል ደራሲ የሆኑት አናስታሲያ ፖስትሪጋይ ለእነዚህ ጥያቄዎች በመደበኛ አምዷ ለ bazaar.ru መልስ ትሰጣለች ፡፡ ባለፈው ሚሊኒየም ረጅም ምዕተ ዓመታት ውስጥ የሴቶች ገጽታ ሀሳቦች እንዴት እንደተለወጡ ከአምደአደራችን ጋር በመሆን በታዋቂ አርቲስቶች ታዋቂ ስራዎች አማካይነት ለመከታተል እየሞከርን ነው ፡፡ XV ክፍለ ዘመን በሩቅ በመካከለኛው ዘመን ሰውነት ለነፍስ እንደ አንድ ጉዳይ ተገንዝቧል እናም የዚህን ጉዳይ ውበት ለማሳየት እንደ ኃጢአት ይቆጠር ነበር ፡፡ ጥቅጥቅ ባለ ፣ በጥብቅ በተዘጉ ልብሶች ስር ፣ የመረጡት ሰው እንዴት እንደታጠፈ ለማየት አስቸጋሪ ነበር ፡፡ ግን አስፈላጊ አልነበረም ፣ ግን የውበት ዋናው መስፈርት … ቆዳው ነበር! አስከፊ በሽታዎች በእሷ ላይ ብቻ ሳይሆን በሴት የወደፊትም ላይ እድፍ ጥለው ነበር ፡፡ ስለሆነም ፣ እነሱ እንደሚሉት ፣ ከፊት ለፊት እንደሚሉት ውሃ ጠጡ - ተመራጭ ንፁህ ፣ በሁሉም የመካከለኛ ዘመን ኢንፌክሽኖች ያልተነካ ፡፡ እና እዚህ ያለው ነጥብ በጭራሽ በውበታዊ ውበት አይደለም-ወንዶች ጤናማ ወራሾችን ሊወልዱ የሚችሉ ልጃገረዶችን በዚህ መንገድ ይሰላሉ ፡፡ 16 ኛው ክፍለ ዘመን በሕዳሴው ዘመን ጤናማ የሚመስሉ ነገሮች ሁሉ እንደ ተስማሚ ተደርገው ይታዩ ነበር ፡፡ ስለሆነም ቆንጆዎቹ ቀጭን እና ስብ አልነበሩም ፣ ግን ሁል ጊዜ በተንጣለሉ ትከሻዎች እና በትንሽ በሚታይ ሆድ ፡፡ ለቀላል ቆዳ ያለው ፋሽን በየትኛውም ቦታ አልጠፋም-አሁን የሴቶች ውበት ዋና ጠላት ታንኳ ተብሎ ታወጀ - የማይታወቅ መነሻ ምልክት ፡፡ ፀሐይን የማጥለቅ አፍቃሪዎች መልካቸውን እና የጋብቻ ዕድላቸውን ብቻ ሳይሆን ሕይወታቸውን ጭምር አደጋ ላይ ጥለዋል-የለመድናቸው መዋቢያዎች አልነበሩም ፣ ቆዳውን ነጭ ሊያደርጉ የሚችሉ ነገሮች ሁሉ ገዳይ መሪን ይይዛሉ ፡፡ 17 ኛው ክፍለ ዘመን በ 17 ኛው ክፍለዘመን የውበት ሀሳቦች የመደመር መጠን ደርሰዋል ፡፡ ታላቁ ሩበኖች ፣ በጠቅላላ ሥራው አንድም ቀጭን ቆዳ ያለች ሴት ቀለም የተቀባ አይመስልም - እና እስከዛሬ ድረስ የደፈጣ ውበቶችን ‹ሩቤኛ› እንላለን ፡፡ ሴሉላይት የውግዘት እና የጭካኔ ቀልዶች ሳይሆን “በጥሩ ሁኔታ የተመገቡ” ሕይወት እና ውበት ምልክት ባልነበረበት ጥሩ ጊዜ መሆን አለበት ፡፡ XVIII ክፍለ ዘመን ከሩቤን ከ 100 ዓመታት በኋላ ወይዛዝርት በሀምራዊ ጉንጮቹ ፣ በቀጭኑ ወገቡ እና በትንሽ እግሮቻቸው ከወጣትነት የበለጠ የሚያምር ነገር እንደሌለ ወስነዋል ፡፡ ስለዚህ ብዥታ ፣ ጥብቅ ኮርብስ እና ጫማ በተጠማዘዘ ተረከዝ ወደ ዘመናዊው የእድገት ደረጃ ወጣ ፡፡ ልብሶቹ በድብቅ ክሬም እና በክሬም ጽጌረዳዎች ኬኮች መምሰል ጀመሩ ፣ እናም እውነተኛ ቾኮቴቶች ከዚህ ሆን ተብሎ ከሚጌጥ በስተጀርባ ተደብቀዋል - ለእነሱ “በተፈጥሮው” “አስቀያሚ” ከሚለው ቃል ጋር ተመሳሳይ ነበር ፡፡ የ 19 ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ሆኖም በ 18 ኛው እና በ 19 ኛው ክፍለዘመን መባቻ ላይ አንድ እንግዳ ነገር ተከሰተ-ሴቶች በድንገት አስፈላጊ የሆነውን አንድ ጊዜ ትተዋል ፣ ግን በእውነቱ ሙሉ ኢ-ሰብዓዊ የልብስ ማስቀመጫ እቃ - ኮርሴት ፡፡ የፋሽን ሴቶች በጥንት ዘመን እሳቤዎች ተነሳስተው ነበር ፣ እና የጥንት እመቤቶች ልብሶች ያለ ርህራሄ የጎድን አጥንታቸውን መጨፍለቅ እንደሚችሉ ማሰብ እንኳን አልቻሉም - ይህ ከተፈጥሮ ውጭ ነው! ስለሆነም በናፖሊዮን ቦናፓርት ዘመን የነበሩ ሰዎች አስገራሚ ክብር ነበራቸው-ከፋሽን ከብረት እቅፍ ነፃ በሆኑ ውበቶች ፍቅር ነበራቸው ፡፡ ግን ብዙ ዓመታት አልፈዋል - እና ምንም እንኳን የመጀመሪያ መረጃዎች ቢኖሩም ፋሽን በሴት ብልጭ ድርግም የሚፈልገውን ሁሉ የማድረግ መብቱን እንደገና አሸን hasል ፡፡ XIX ክፍለ ዘመን በአርቲስት ካርል ብሩልሎቭ ዘመን ውስጥ የፍቅር ተፈጥሮዎች እንደ መጀመሪያዎቹ ቆንጆዎች ይቆጠሩ ነበር ፡፡ ሁል ጊዜ ኮርሴት ይለብሳሉ ፣ በስሜታዊነት ትከሻዎቻቸውን ያሳለፉ እና በቤተመቅደሶቻቸው ላይ የተጫዋች ኩርባዎችን አዙረው ፣ እና እራሳቸውን በሚያደፉባቸው ኳሶች ላይ በሕልም መልክ በመመልከት እና በሚያምሩ ቆንጆዎች ላይ ቀና እይታን ይተኩሳሉ ፡፡ የ 20 ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ በ 20 ኛው ክፍለዘመን መጀመሪያ ላይ በተስማማው የሴቶች ምስል ውስጥ ፣ መስመሮች ከግማሽ ምዕተ ዓመት በኋላ የማሪሊን ሞንሮ መገለጫ ይሆናሉ ተብሎ ይገመታል-ግሩም ዝገት ፣ ቀጭን ወገብ ፣ ገላጭ ዳሌ - የመግቢያ ትኬት የውበት ደረጃዎች ፡፡ እድገቱ በእግሮቹ ላይ የተገኘበት ጠንካራ የሴትነት ጊዜ ነበር ፡፡ እና ወይዘሮዎቹ እንደገና ኮርሴሶቹን ሲያስሩ አንድ በጣም ችሎታ ያለው ሰው ይህን ስቃይ ከዘመናዊው የእንፋሎት ኃይል እንዴት ማስወገድ እንደሚቻል አሰብኩ ፡፡ ሰውየው የፋሽን ንድፍ አውጪው ፖል ፖይሬት ነበር ፣ እናም የሴቶች አለባበሶች በተመሳሳይ የወንዶች ሸሚዝ በተመሳሳይ መንገድ ሊቆረጡ እንደሚችሉ ለዓለም አሳይቷል-በነፃነት እና በተፈጥሮአዊ አኃዝ መሠረት ፡፡የ 21 ኛው ክፍለዘመን ሀሳቦች ፖይሬት የታሪክ አዙሪት አነሳች-አንደኛው የዓለም ጦርነት ሴቶች ስለ ውበት እንዲረሱ እና ስለ ምቾት እንዲያስታውሱ አድርጓቸዋል ፡፡ ግን ጦርነቱ አልቋል ፣ እናም ወደ ቀደሙት ሀሳቦች መመለስ አልፈለግኩም ፡፡ የ “ታላቁ ጋቶች” ዘመን አዲስ ዓይነት ሴትነትን ሰጠን-በልጅነት ተንኮለኛ ፣ ብሩህ ፣ ነፃ። ተለጣፊ ልጃገረዶች ፀጉራቸውን አጭሩ ፣ በፍጥነት ተንቀሳቅሰዋል ፣ በፍጥነት ኖረዋል ፡፡ ግን ይህ ተስማሚ በአሳማኝ የውበት ደረጃዎች ውስጥ የመጨረሻው ትልቅ ሳንቲም ሆነ-ባለፉት መቶ ዓመታት ውስጥ ለሴት መልክ በሚፈለጉት መስፈርቶች አዲስ ነገር አልተፈለሰፈም ፡፡ ማሪሊን ሞንሮ እንደ ውበት ትቆጠር የነበረች ሲሆን በ 20 ኛው ክፍለዘመን መጀመሪያ አንዲ ዋርሆል ሙዚየም የሆነው ኢዲ ሰድግኪክ የፊዝጌራልድ ተስማሚ ጀግና ትሆንና ዘመናዊ የመደመር መጠን ሞዴሎች ለሩበን ሥዕሎች እየለመኑ ነው ፡፡ ታሪክ ለእኛ ፍንጭ ለመስጠት እየሞከረ ይመስላል-ተስማሚውን መቀጠል አይችሉም ፣ እና በሹክሹክታ ዋናዎች - ራስዎን እና ልዩ ውበትዎን ሊያጡ ይችላሉ።